قانون حمایت از مالکیت صنعتی (قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری)

 ثبت مالکیت صنعتی در کشور ما مورد غفلت واقع شده و این موضوع سبب شده تا کارگاه ها و مراکز تولیدی به سمت برند سازی نروند، این در حالی است که امروزه در جهان برندها و نه کارخانه های تولید کننده، هزینه صنایع بزرگ را تامین می کنند.

با توجه به جایگاه حقوق مالکیت فکری(اعم از صنعتی، ادبی و هنری) در نظام های ملی و بین‌المللی و با عنایت به کافی نبودن و ناکارآمدی قوانین و مقررات حوزه مالکیت فکری و ضرورت بازنگری و روزآمد نمودن قوانین و مقررات متعدد و پراکنده جهت متناسب نمودن آنها با ضرورتهای روز جامعه جهانی و حمایت متعادل و متوازن از این حقوق در نظام حقوقی ایران و نظر به آزمایشی بودن قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علایم تجاری، مصوب ۱۳۸۶، و تمدیدهای مکرر مهلت اجرای آن برای چند سال و لزوم تصویب قانونی دایمی در این خصوص و به منظور جلوگیری از بروز خلأ قانونی، این قانون تصویب گردیده است.

در قانون سال ۱۳۸۶ ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری آمده است که این قانون ۵ ساله بوده و بر اساس آن باید سال ۱۳۹۱ نقاظ ضعف قانون اصلاح و برای نهایی شدن به صحن مجلس می رفت اما ۲ سال از فرصت ۵ ساله این قانون آزمایشی گذشت تا اینکه در سال 1394 قرار شد دولت و مجلس این قانون مهم و تاثیر گذار را تدوین و تصویب کنند.

 جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی پیوسته و پس از این شرکت های تولیدی صنایع و دانش بنیان ما می توانند با استفاده از این ظرفیت به سمت ثبت برند و عنوان ها بروند.

به دو دلیل مهم زیر نیاز به قانون فوق در همه جوامع بسیار زیاد می باشد:

1. اعطای حقوق انحصاری هم از لحاظ اخلاقی و هم اقتصادی به خالق ایده است.
2. اعطای حق به جامعه برای استفاده از فکر خلق شده.

به منظور آشنایی بیشتر با این مبحث و رسیدن به جواب سوالات خود و یا ارائه هر گونه انتقاد و پیشنهاد به بخش مشاوره آنلاین کارگشامراجعه فرمایید. 

منابع:

دپارتمان قراردادها و امور حقوقیسامانه جامع صنعت ساختمان.

• هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.