تعیین عکس العمل تکیه گاهی تیرهای دو سر ساده برای طراحی اتصالات تیر به ستون در برنامه ETABS 2016

اتصالات در سازه‌های فولادی را می‌توان بر حسب میزان گیرداری به سه رده مفصلی، صلب و نیمه صلب تقسیم نمود. در اتصالات ساده تیر به ستون، هیچ لنگری در محل اتصال ایجاد نشده و زاویه دوران تیر و ستون آزاد است. در اتصال صلب یا گیردار، تمام ظرفیت خمشی عضو متصل شونده توسط اتصال به عضو دیگر منتقل می‌شود و زاویه دوران ثابت می‌ماند.

اتصالات با درصد گیرداری بیش از 90 درصد در رده گروه اتصالات صلب، اتصالات با درصد گیرداری کمتر از 20 درصد در رده گروه اتصالات ساده و اتصالات با درصد گیرداری بین 20 تا 90 درصد در رده گروه اتصالات نیمه صلب محسوب می‌شوند.

به دلیل آنکه اتصالات صلب معمولاً مقداری انعطاف پذیری داشته و اتصالات مفصلی نیز قابلیت تحمل لنگر را ندارند، اتصالات نیمه صلب که بین این دو حالت می‌باشند مطرح می‌شوند. از نقطه نظر تحلیل، با پیشرفت و توسعه کامپیوتر و نرم¬افزارهای کامپیوتری تحلیل سیستم‌های نیمه صلب امکان پذیر گشته است، اما نکته قابل ذکر آن است که علیرغم اینکه تقریباً در تمامی آئین‌نامه‌های طراحی ساختمان‌های فولادی، ساختمان‌های با اتصالات نیمه صلب در دسته‌بندی انواع سیستم‌های ساختمانی مجاز به طراحی قرار گرفته‌اند، با این وجود در اکثر آئین نامه‌های طراحیبرای کاربرد این نوع سیستم ساختمانی توصیه‌ای به چشم نمی‌خورد.
طراحی اتصالات گیردار (لرزه‌بر) بایستی توسط ظرفیت مورد انتظار تیر انجام شود ولیکن طراحی اتصالات مفصلی می‌تواند به دو روش صورت گیرد. یکی با استفاده از ظرفیت برشی تیر و دیگری توسط حداکثر نیروی حاصل از ترکیب بارهای طراحی.

استفاده از روش اول محافظه‌کارانه بوده و معمولا روش دوم استفاده می‌شود. در برنامه ETABS در صورتی که از آیین‌نامه AISC360-05 یا AISC360-10 استفاده کرده باشید، برنامه در حین طراحی تیرها، به شما حداکثر نیروی برشی دو انتهای تیر را گزارش می‌دهد. با راست کلیک کردن بر روی تیرها بعد از طراحی آنها، قادر به دیدن این گزارش خواهید بود.

در این ویدئوی کوتاه به تعیین عکس العمل تکیه گاهی تیرهای دو سر ساده برای طراحی اتصالات تیر به ستون در برنامه ETABS اشاره شده است.

در صورت داشتن هر گونه سوالی با بخش مشاوره آنلاین ما تماس بگیرید.

تهیه و تنظیم: مهدی علیرضایی.

• هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.