طراحی مهاربند همگرای با شکل پذیری معمولی بصورت صرفاً کششی در ETABS 2016

برای مهاربندهای همگرای معمولی، آیین نامه اجازه داده که آنها بصورت صرفا کششی طراحی شوند. در این حالت شما می توانید مثلا از یک میلگرد به عنوان مهاربند استفاده کنید. این چیزی است که مثلا در سوله ها متداول می باشد. این روند را تنها می توان برای مهاربندهای ضربدری و قطری که امتداد مهاربندها به تقاطع آکس تیر و ستون رسیده اند بکار برد. برای مهاربندهای هفتی و هشتی این برقرار نیست. زیرا در صورتی که یک مهاربند هفتی و هشتی را بصورت کششی طراحی کنید و مثلا مقطع خیلی ضعیفی برای آنها بدست آوریم، مهاربند فشاری عملا کار نکرده و تنها مهاربند کششی وارد عمل می شود.

در مهاربندهای هفتی و هشتی در صورت وقوع این رویداد، مهاربند شما عملا به یک مهاربند واگرا تبدیل می شود و تیر متصل به مهاربند جاری می شود و کلا فلسفه وجود مهاربند زیر سوال می رود. طراحی مهاربند همگرا براساس نیروهای توزیع شده استاندارد 2800 در ارتفاع بوده و با توجه به سهم نیرویی آن طراحی می شود. طراحی مهاربند همگرا بایستی بصورت فشاری باشد بدین صورت که باید به عنوان یک عضو فشاری (مثل ستون تحت بار محوری) طراحی شود. البته در صورتی که بصورت معمولی بخواهیم طراحی کنیم، می توان بصورت صرفا کششی نیز طراحی شود. این مورد درباره مهاربندهای هفتی و هشتی برقرار نبوده و لاغری آنها نباید از حدود 115 (برای Fy=2400) کمتر باشد.

بنابراین اگر می خواهید ظرفیت مهاربند را برای کفایت مقطع آن بررسی کنید، بایستی نیروی محوری ایجاد شده در آن تحت ترکیب بارهای ضریبدار یا همان Pu از مقدار Phi*Pnc کمتر باشد. با راست کلیک بر روی المان مهاربند این دو مقدار نشان داده می شود. مقدار Pnc براساس مفاد بند 10-2-4-1 تعیین می شود. مقدار Phi نیز برابر 0.9 است. مقدار Pnt ظرفیت کششی بوده که طبق بند 10-2-3-4 مبحث دهم تعیین می شود و در واقع همان FyAg است. بنابراین اگر مهاربند را بصورت فشاری طراحی کنیم، ملاک Pnc است.

در این ویدئوی 5 دقیقه ای نکاتی در ارتباط با نحوه طراحی مهاربند همگرای معمولی بصورت صرفا کششی توسط برنامه ETABS آموزش داده شده است.

در صورت داشتن هر گونه سوالی با ما تماس بگیرید.

تهیه و تنظیم: مهدی علیرضایی

• هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.