ارزیابی نسبت لنگر مقاوم به لنگر واژگونی در برنامه ETABS 2016

طبق بند 3-3-8 استاندارد 2800 داریم:
لنگر واژگونی ناشی از نیروهای جانبی زلزله در تراز زیر شالوده برابر مجمـوع حاصلضـرب نیروی جانبی هر تراز در ارتفاع آن نسبت به تراز زیر شالوده ساختمان است. در محاسبه لنگر مقاوم در برابر واژگونی، بار تعادل وزن مؤثر لرزهای ساختمان است که برای تعیین نیروی جانبی به کار رفته است و وزن شالوده و خاک روی آن به وزن مؤثر لرزه ای اضافه می شود. سازه ساختمان و پی آن باید به گونه ای طراحی شوند که توانایی تحمل اثر لنگر واژگونی را داشته باشند.
بنابراین طبق 2800 ضریب اطمینان در برابر واژگونی برابر یک است.
طبق بند 12.8.5 آیین نامه ASCE7-10 داریم:

12.8.5 Overturning
The structure shall be designed to resist overturning effects caused by the seismic forces determined in Section 12.8.3.

بنابراین طبق آیین نامه ASCE7-10 نیز ضریب اطمینان برابر واحد است. البته در حین زلزله های گذشته خرابی های زیادی در ارتباط با واژگونی سازه ها گزارش نشده است و در این ارتباط آیین نامه ها چندان سخت گیرانه برخورد نمی کنند ولی بهرحال بایستی از ایجاد این مورد جلوگیری نمود. در ارتباط با واژگونی، در دیوارهای حائل اهمیت موضوع بیشتر بوده و در آنها که تحت بارهای جانبی هستند، بایستی اثرات مربوط به واژگونی ناشی از فشار جانبی خاک بررسی و با ضریب اطمینان های داده شده در مبحث هفتم کنترل شود. در لنگر مقاوم، بایستی وزن لرزه ای طبقات در بازوی آنها ضرب شود.
در آیین نامه های جدید دیگر خبری از ضریب اطمینان 1.5 برای مقابله با لنگر واژگونی نیست. لیکن این ضریب اطمینان در روش تنش مجاز به نوعی در ترکیب بارها لحاظ شده است. اگر به ترکیب بارهای تنش مجاز (صفحه 18 مبحث ششم) مراجعه شود، تعداد ترکیب بارهای شامل نیروی زلزله آن 3 عدد بوده که نسبت به ترکیب بارهای حالات حدی یکی بیشتر است. ترکیب بار 9 برای ضریب اطمینان 1.5 در برابر واژگونی است از تقسیم 0.9/1.5=0.6 حاصل شده است.

در این ویدئوی کوتاه نحوه ارزیابی نسبت لنگر مقاوم به لنگر واژگونی در برنامه ETABS اشاره شده است.

در صورت داشتن هر گونه سوالی با بخش مشاوره آنلاین ما تماس بگیرید.

تهیه و تنظیم: مهدی علیرضایی.

• هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.